Ellen & Marijn
Vakantie op Sicilië, Italië (2015)

Vorig jaar zijn we in Denemarken geweest. Dat was mooi, maar niet erg zonnig. Daarom willen we dit jaar de zon opzoeken. Als Ellen naar goedkope vakantiebestemmingen zoekt, dan komt opeens Sicilië voorbij. Daar willen we graag naar toe. Uiteraard wordt het niet de goedkope reis, want die is niet echt kindvriendelijk, maar we vinden een leuk appartement in Hotel Dolcestate in de buurt van Campofelice di Roccella, aan de noordkust van Sicilië. Hotel Dolcestate ligt in de buurt van Cefalù en iets verder van Palermo. We vliegen echter op Catania zodat we een rechtstreekse vlucht vanaf Schiphol kunnen nemen (naar Palermo gaat met overstap in Rome of Milaan), en we huren een auto om van het vliegveld bij het appartement te komen.

Maandag 3 augustus 2015

We hebben zondag bijna alles al ingepakt, dus we zijn ruim op tijd klaar voor de taxi die ons naar Schiphol gaat brengen. Op Schiphol is het niet druk, we zijn gelijk aan de buurt als we onze bagage inleveren en ook de rij voor de douane is niet lang. Ellen koopt nog enkele tijdschriften en dan lopen we naar de gate. Dat zien we het vliegtuig arriveren, de mensen en de koffers het vliegtuig verlaten en de volgende koffers het vliegtuig ingaan. Dan zijn wij aan de beurt. We zitten naast elkaar. Myrthe zit bij het raam, Ellen ernaast, Daphne bij het gangpad en Marijn aan de overzijde van het gangpad naast een Russisch stel. Onderweg hebben wij een mooi uitzicht op de Oostenrijkse bergen en het Gardameer in Italië. We landen netjes op tijd op het vliegveld van Catania. Onze koffers komen lekker vlot over de band, dus we staan redelijk snel op Italiaanse bodem.

We halen een Peugeot 308 op bij Avis en vertrekken richting Campofelice di Roccella, waar ons appartement Dolcestate te vinden is. Wij rijden vrij snel de A19 op, de snelweg die ons tot vlak bij Campofelice moet brengen. De snelweg is in niet al te beste staat, en zo'n 40 kilometer voordat we eraf moeten is de hele snelweg afgesloten. We worden omgeleid via smalle bergweggetjes met veel haarspeldbochten en kleine dorpjes. Na een uur komen we weer op de snelweg, ongeveer 10 kilometer verderop. Rond 21.00, een uur later dan gehoopt, komen we eindelijk aan bij Dolcestate.

We regelen het ontbijt voor de volgende morgen, halen een fles water bij de bar, eten een paar koekjes en gaan snel naar bed.

Dinsdag 4 augustus 2015

We hebben vandaag een rustige dag om op gang te komen. Na het ontbijt rijden we naar Campofelice om boodschappen te doen. We vinden vrij snel een supermarkt en halen daar avondeten en ontbijtspullen. Marijn vindt zelfs een fles sciroppo di menta verde. Via een toeristische route rijden we tussen de cactussen en boeiende rhododendrons terug naar het appartement. Myrthe en Daphne hebben moeite met niets doen, dus we gaan bij het strand kijken. Het strand is geen kiezelstrand, maar een strand bezaaid met grote keien. Bij iedere golf horen we een scheurend geluid van stenen die tegen elkaar geslagen worden. Er wappert ook een rode vlag, dus we lopen even door de branding en gaan vrij snel naar het zwembad van Dolcestate. Daar blijven we de rest van de dag. 's Avonds eten we op het balkon de pasta die Ellen heeft gemaakt.

Het strand bij Dolcestate
Het strand bij Dolcestate
Woensdag 5 augustus 2015

Ellen is vandaag jarig, en de kinderen geven haar als cadeau een moppervrije dag. Na het ontbijt vertrekken we naar Cefalù, een stad aan de kust. We parkeren in de buurt van het centrum en lopen door de winkelstraat naar de kerk. Het is erg warm en de meisjes mopperen erop los. De kerk is niet erg groot, maar wel mooi. Na een kort bezoek lopen we verder door de winkelstraat. Aan het einde van de winkelstraat komen we uit bij de rotsige kust van Cefalù, met een mooi uitzicht over zee en de kust van Sicilië. We lopen een stukje verder langs de kust, waar de zee woest tegen de rotsen klotst. Op sommige plaatsen wagen mensen zich toch in de zee, op andere plaatsen zoeken mensen ondiepe plassen tussen de rotsen om te pootjebaden.

De rostkust van Cefalù
De rotskust van Cefalù

Vervolgens lopen we de andere kant op, en komen we bij het strand van Cefalù. Dat is een totaal ander gezicht; het strand is afgeladen met mensen en parasols. We halen broodjes met Nutella en water en lunchen in de schaduw bij een soort bron waar water uit kraantjes komt en door een soort bakken verder stroomt. Als we verderop weer bij het strand komen gaan Ellen en de kinderen even pootjebaden in de zee terwijl Marijn bij de tassen blijft wachten. Dan lopen we terug naar de auto, doen inkopen bij de Conad supermarkt langs de doorgaande weg en besluiten de dag bij het zwembad. Als avondeten hebben wij weer pasta (ringetjes) en als dessert een ijsje bij de hotelbar van het zwembad.

Het strand van Cefalù
Het strand van Cefalù
Donderdag 6 augustus 2015

Vandaag gaan we echt naar Campofelice. We parkeren de auto bij de Conad supermarkt en lopen naar de winkelstraat van Campofelice. Daphne ziet een Peppa Big-pet een Ellen vindt mooie slippers bij de eerste winkel die we tegenkomen. Bij de rotonde aan het einde van de winkelstraat is een pinautomaat en een winkel die ijs verkoopt, dus daar maken we graag gebruik van. We lopen verder naar de rand van Campofelice, waar wij een mooi uitzicht over de kust hebben. Op de terugweg naar de auto koopt Ellen nog twee mooie jurkjes en zoeken we een restaurant.

's Avonds gaan we weer terug naar Campofelice om te eten. We parkeren in de hoofdstraat en lopen richting de restaurants die we eerder op de dag gezien hebben. We komen bij Domus, een pizzeria met een hele enthousiaste vent in de bediening. We gaan op het terras zitten en bestellen pizza's. Deze pizza's zijn erg lekker, en het eten wordt netjes afgesloten met een beker heerlijk Italiaans ijs.

Vrijdag 7 augustus 2015

Vandaag willen we naar de ruïnes van het fort op de rots boven Cefalù wandelen. Het begin van de wandeling is echter niet makkelijk te vinden, er zijn geen wegwijzers te vinden. We rijden wat rond door Cefalù maar vinden het begin niet. Eerst parkeren we bij een begraafplaats en lopen daar een aantal doodlopende paden in. Als we geen weg naar boven vinden, proberen we met behulp van Google Maps het startpunt te vinden. Via lange en zeer smalle weggetjes komen we bij het beginpunt (wat dan wel weer duidelijk herkenbaar is aan de kassa).

De wandeling naar het fort is een flinke klim naar boven, de kassa is op 45 meter boven de zeespiegel, het fort op 270 meter. Bovendien is het erg warm op de zonovergoten helling. We lopen via de poort en andere verdedigingswerken naar het fort. Tijdens de klim hebben we al regelmatig een prachtig uitzicht over Cefalù, maar op de top is het helmaal mooi. Het uitzicht is erg mooi, maar ook de ruïne is de moeite waard. Een aanzienlijk deel van de muur met kantelen staat er nog. Vanaf deze muur kunnen we alle kanten op kijken. Er zitten ook nog een Belgische vader met twee dochters op de muur, die zich erover beklagen dat anderhalve liter water wat weinig is voor zeven personen. Wij hebben dan al twee liter water op met zijn vieren.

De ruïnes boven Cefalù
De ruïnes boven Cefalù

Bij de afdaling kiezen we een andere route die ons langs wat andere bezienswaardigheden leidt. Zo komen we bij een oude ruïne van een tempel van Diana en van een beter bewaarde kerk van St. Anna. Myrthe en Marijn lopen nog verder naar een oude muur met prachtig uitzicht over Cefalù en in het bijzonder de kerk.

De dom van Cefalù
De dom van Cefalù

Als we weer bij het appartement zijn, gaan we nog even zwemmen in het zwembad en eten we pasta van Ellen.

Zaterdag 8 augustus 2015

Marijn wil graag de resten van de Griekse tempels in de Valle dei Templi zien, dus we gaan met de auto naar Agrigento. Omdat de A19 is afgesloten kiezen we op de heenweg voor een toeristische route langs Termini Imerese en Roccapalumba. Het is een mooie route door de bergen met hier en daar uitzicht op een kasteel. Dit gaat echter niet erg snel, en we zijn bijna drie uur onderweg naar Agrigento. Ondanks de matige bewegwijzering lukt het toch vrij snel om een ingang tot de vallei van de tempels te vinden. Het blijkt de achteringang te zijn, dus we komen binnen bij de resten van de tempel van Juno.

We klimmen de heuvel op naar de tempel van Juno (die eerst ten onrechte werd beschouwd als een tempel van Hera). Van deze tempel staan nog een aantal reusachtige pilaren, zodat de omvang van de tempel enigszins duidelijk wordt. We lopen verder langs een middeleeuwse muur (met Griekse fundering) naar de volgende tempel, de prachtige tempel van Concordia. Van deze tempel staan niet alleen alle pilaren nog, maar ook enkele muren en delen van het dak, en dit is zeer indrukwekkend. De derde tempel is de tempel van Heracles. Volgens een gids die daar staat te vertellen was dit de oudste Griekse tempel van deze vallei, maar van de tempels die we zien is deze ook het minst goed bewaard. Er staan enkele stukken van pilaren, maar er liggen vooral heel veel blokken steen en stukken pilaar verspreid rond de plek waar de tempel heeft gestaan.

Via een brug over de doorgaande weg komen we bij de tempel van Zeus. Van deze tempel staat vooral de vloer nog, met daarop een groot aantal kleine vierkante pilaartjes. Er liggen ook nog resten van twee gigantische beelden. We lopen verder tussen de resten door en komen redelijk onverwacht bij de ingang van een soort botanische tuin. Het paadje daalt af naar een kloof waar allerlei planten groeien. Er staan sinaasappelbomen, bananenbomen, en allerlei planten en bloemen. We lopen verder en gaan aan de andere kant van de kloof weer omhoog. Daar komen we bij een spoorbaan met een soort verlaten perron, en daarachter ligt de laatste tempel van Agrigento: de tempel van Vulcanus.

Het rommelt al een tijdje in de verte, maar we krijgen de indruk dat het onweer toch steeds dichter in de buurt van Agrigento komt, dus we lopen met enige spoed weer terug door de botanische tuin naar de tempels. We staan nog even stil bij de ruïne van de Dioscurentempel. Dan lopen we terug naar de auto, langs de resten van de tempel van Zeus, de tempel van Hercules, de tempel van Concordia, het restaurant waar we nog even stoppen voor een ijsje, langs de tempel van Juno en door de uitgang.

De tempel van Concordia
De tempel van Concordia

Omdat de heenreis toch vrij lang duurde kiezen weer ervoor om via de doorgaande weg terug te gaan, inclusief de omleiding bij de A19. Van Agrigento naar de A19 zou een goede weg moeten liggen. Die blijkt er ook te zijn, maar wordt vervangen door een snelweg. Hierdoor is de maximum snelheid over het hele traject beperkt tot 60 km/u of minder en zijn we weer heel lang onderweg. Bij de omleiding van de A19 gaan we nu de andere kant langs, en dit lijkt lekker op te schieten. Maar vlak voordat we weer bij de snelweg aankomen is ook deze weg stuk en moeten we een tijdelijke weg afdalen met stukken die volgens de borden 24% dalen.

Bij het appartement gaan we nog even zwemmen en eten we weer pasta. Tijdens het eten rommelt het al wat, en na het eten barst het onweer los. Het bliksemt flink en daarna regent het ook heel stevig.

Zondag 9 augustus 2015

We gaan niet naar de Etna, want dat wordt met alle slechte wegen toch te lang rijden, maar als alternatief gaan we naar de Stromboli. We worden iets na negen uur 's ochtends opgehaald en met een busje en een bus naar de haven van Milazzo gebracht. Daar gaan we, samen met heel veel andere mensen op een boot. Deze vertrekt eerst naar het Eolische eiland Panarea, en vaart daarbij langs Vulcano, Lipardi en Silani.

Op Panarea hebben we zo'n twee uur de tijd om het eiland te bekijken. We volgen de gids naar het kerkje, nuttigen een granite (een ijsdrankje met aardbei of limoen smaak) en lopen wat door het dorpje. Het lopen is nog best spannend, want de smalle straatjes zijn niet alleen gevuld met toeristen, maar ook met stille elektrische taxi's die als gekken rond scheuren.

Uitzicht vanaf Panarea
Uitzicht vanaf Panarea

Na twee uur vertrekken we naar Stromboli, waarbij we onderweg langs een paar kale rotsen varen die uit de zee omhoog steken. De boot vaart rond het eiland, dat eruit ziet als een echte vulkaan en waar steeds een pluimpje rook boven hangt. Via een rots met een vuurtoren erop komen we aan op het eiland, waar we bijna drie uur kunnen rondlopen voordat we weer vertrekken. We lopen weer met de gids mee naar het kerkje en daar kopen we kaarten, een stuk obsidiaan (voor onze portal) en een hoed voor Myrthe. Na wat drinken op een terras met een mooi uitzicht spreiden wij de handdoeken uit op het zwarte strand om te gaan zwemmen. Dat duurt echter niet lang, want Daphne wordt al bij haar eerste zwemslagen gebeten door een soort kwal. Behulpzame mensen op het strand geven ons spul om erop te doen (een soort pleisterspray en spul tegen insectenbeten). We zwemmen niet meer in zee.

De Stromboli
De Stromboli

Na drie uur gaan we weer aan boord. We krijgen een pasta maaltijd met droog brood, water en goedkope witte wijn. Het is niet heel erg lekker. Dan gaan we buiten staan om de uitbarsting van de Stromboli te zien. Als het nog niet donker is, zien we al wel een pluimpje donkere rook verschijnen, maar in het duister zien we echt wat lava omhoog schieten. Dat is ook het teken voor de boot om snel terug te varen naar de haven.

In de haven stappen we in de bus die ons snel naar het appartement moet brengen. Dit gaat echter mis; een harde knal in een tunnel op de snelweg wordt veroorzaakt door een klapband. Na de tunnel stopt de bus op een parkeerplaats en daar wachten we op een vervangende bus. Het lukt niet om een reservebus te regelen, dus we moeten wachten op een andere bus die mensen van de boot naar Cefalù heeft gebracht. Rond kwart voor drie zijn we terug bij het appartement.

Maandag 10 augustus 2015

Ondanks het late tijdstip waarop de meisjes vannacht naar bed zijn gegaan zijn ze kwart voor negen toch gewoon wakker. Na het ontbijt rijden we bij Cefalù de bergen in.

We stoppen eerst bij de kerk van Gibilmanna. Deze mooie kerk heeft niet alleen een klok die de tijd aangeeft, maar op de linker toren zit een wijzerplaat die de datum aangeeft. Vervolgens rijden we door naar Insello, een dorpje in de bergen. Hier maken we een wandeling door het dorpje en kopen we postzegels bij het postkantoor. Terug naar het appartement rijden we ook nog langs het dorpje Collesano waar nog een ruïne te zien is. Via een slecht weg waarvan sommige stukken serieus verzakt zijn rijden we de berg af naar Campofelice. Hier doen we nog een paar boodschappen.

De kerk van Gibilmanna
De kerk van Gibilmanna

Na de lunch gaan we zwemmen. Het is al redelijk bewolkt. Ellen verdwijnt met haar voet in het gootje langs het zwembad, en heeft een lelijk wondje en een dikke blauwe plek op haar been. Het was al bewolkt maar later begint het ook nog te rommelen. Als er ook nog bliksem te zien is, dan is het zwemmen voorbij. We zijn nog net voor de eerste dikke druppels bij het appartement.

's Avonds gaan we uit eten bij het restaurant Makanan, dat goed wordt beoordeeld op de Italiaanse versie van TripAdvisor. Het eten, we eten allevier een pizza, is lekker en de bediening is aardig.

Dinsdag 11 augustus 2015

De laatste hele dag willen wij bij het zwembad doorbrengen. Het weer zit echter niet mee, want als we halverwege de ochtend bij het zwembad aankomen wordt het net gesloten vanwege naderend onweer. We wachten aan de rand van het binnenbad op beter weer, maar gaan rond het middaguur toch maar naar het appartement om te lunchen. Na de middag zwemmen we heel even totdat de regen ons weer naar het binnenbad laat gaan. Gelukkig wordt het in de loop van de middag beter, en uiteindelijk liggen we nog een paar uur bij het zwembad en regelmatig in de zon.

Woensdag 12 augustus 2015

Na een laatste ontbijt in het restaurant van Dolcestate vertrekken we rond een uur of tien naar het oosten. Omdat we pas laat in de avond terugvliegen hebben we besloten om via Taormina naar het vliegveld van Catania te rijden. Via de snelweg A20 naar Messina (waarvan het eerste stuk voornamelijk uit tunnels en bruggen bestaat) en de A18 naar Catania en Syracuse rijden we in ruim twee uur naar Taormina.

Aan de rand van Taormina parkeren we in een vrij krappe parkeergarage, van waaruit we lopend naar het centrum van Taormina kunnen. We zijn naar Taormina gekomen voor het Grieks-Romeinse theater, maar we komen al vrij snel andere Grieks-Romeinse resten tegen. In het centrum liggen de resten van een ander theater: Odeon. Nadat we dit bekeken hebben volgen we de stroom toeristen naar het theater.

Het theater van Taormina
Het theater van Taormina

Het Grieks-Romeinse theater is indrukwekkend. Er worden deze week enkele opera's opgevoerd, dus het theater is gevuld met een podium en stoeltjes. Vanuit de bovenste rand is het uitzicht fenomenaal, maar in plaats van de Etna zien we donkere wolken en horen we het gerommel van onweer in de verte. Als we het theater verlaten breekt het noodweer echt los. We staan een half uur te schuilen onder een afdakje bij de uitgang van een garage (vlakbij de resten van een Romeins badhuis) terwijl er een stevig onweer met flinke regenbuien overtrekt. Als de regen wat afneemt besluiten we verder te lopen.

Taormina is vrij toeristisch en heeft daardoor voldoende winkels en restaurantjes. We ontwijken de regen door allerlei winkeltjes in te lopen. Ellen vindt in een winkeltje met sportkleding eindelijk een mooie pet. En in een zijstraatje vinden we een leuk restaurantje/lounchbar Grotta Di Ulisse waar we gaan lunchen. Ellen kiest voor lasagne, en Marijn, Myrthe en Daphne kiezen weer voor een pizza. Het eten is voortreffelijk en de inrichting van het restaurantje is mooi. Het is niet erg groot en daardoor eigenlijk heel knus. We lopen na het eten nog verder door de winkelstraat langs de oude standspoorten en halen een ijsje aan de andere kant van het centrum.

Na het winkelen lopen we terug naar de parkeergarage en rijden we naar het vliegveld. Het gaat heel voorspoedig, en daarom hebben we bij het vliegveld nog genoeg tijd om een stuk terug te rijden voor een benzinepomp. We leveren de huurauto weer in en gaan naar de vertrekhal. Er staat al een rij bij de incheckbalie, dus daar sluiten we bij aan. Ellen en de kinderen trekken nog wat andere kleding aan en we eten nog wat zachte, niet echt lekkere broodjes. Het inchecken gaat soepel en het wachten op het vliegtuig verloopt ook redelijk snel, en we vertrekken op tijd richting Nederland. Myrthe en Daphne vallen tijdens de vlucht in slaap en worden pas wakker als het vliegtuig op Schiphol bij de gate stopt. Ze hebben de hele landing doorgeslapen.

We halen de bagage op en melden ons bij de STA-balie. Na een paar minuten wachten stappen we met drie andere mensen (die uit Turkije terug zijn gekomen) in een taxi-busje en rijden we via Leersum naar huis. Om half vier 's nachts stappen we eindelijk in bed.