Photo
Ellen & Marijn
Vakantie naar Gran Canaria, Spanje (2006)

Ellen heeft eind april een weekje voorjaarsvakantie, en we besluiten nog snel een korte vakantie naar de zon te boeken. Uiteindelijk is er nog een reis naar Gran Canaria vrij, en we besluiten om deze reis te boeken, hoewel Gran Canaria me wel erg toeristisch lijkt. En we moeten nog een offer brengen: we missen Koninginnedag.

Zaterdag 22 april 2006
Jardín Dorado
Jardín Dorado is een appartementencomplex in een rustig gebied van Maspalomas, grenzend aan het drukkere Playa del Inglés. De bungalows zijn in concentrische cirkels geplaatst rond het centrale gebouw, waar de receptie, het restaurant en de supermarkt in gevestigd zijn, en het zwembad.
Plattegrond Bungalow
De bungalows (zie plattegrond) bestaan uit een woonkamer met keuken (gescheiden door een bar), een slaapkamer en een badkamer. Vanuit de woonkamer is ook een ommuurd terras bereikbaar. De slaapkamer is voorzien van een kluisje en airconditioning, maar die in onze slaapkamer maakte erg veel lawaai. De keuken is voorzien van twee elektrische kookplaten die erg dicht op elkaar zitten.

Zon en wolk We staan om middernacht (van vrijdag op zaterdag) op omdat onze vlucht al om vijf uur 's ochtends vertrekt. Waarschijnlijk komt het door het onmenselijke uur dat we een hoop dingen vergeten; Ellen is haar reserve-lenzen vergeten, we zijn vergeten om de labels aan de koffers te maken en om de koffers op slot te doen en verder zijn er nog een aantal kleine zaken aan onze aandacht ontglipt. Jos is zo aardig om ons naar Schiphol te brengen. De vlucht naar Gran Canaria verloopt zeer voorspoedig (maar niet rustig, want het vliegtuig zit vol huilende kinderen), maar als we aankomen op het vliegveld, blijkt het daar te regenen.

Met een bus worden we naar de hotels en appartementen gebracht, en al vrij snel komen we bij ons appartement Jardín Dorado aan. Bij het uitstappen blijkt dat de vertegenwoordiger van Hotelplan, Ilse, net als Ellen uit Nijverdal komt. We zullen haar de volgende dag waarschijnlijk weer zien, want dan is er een informatie-bijeenkomst. Het is gelukkig wel weer droog.

Omdat we zo vroeg bij Jardín Dorado zijn aangekomen, moeten we nog even wachten totdat ons bungalowtje gereed is. Nadat we in de buurt van het complex een rondje hebben gelopen kunnen we inchecken. Na het inchecken gaan we naar de bungalow en duiken nog even in bed om een paar uurtjes slaap in te halen. Daarna doen we wat inkopen, lunchen we en gaan we zonnen bij het zwembad, dat gevuld is met ijskoud water. Na het zwemmen eten we nog wat crackers (pan tostados) en gaan we vervolgens vroeg naar bed.

Zondag 23 april 2006

Zon en wolk Vandaag is er een informatie-bijeenkomst van Hotelplan in Playa del Inglés en Ellen en ik willen daar wel naar toe. We staan dus redelijk vroeg op en huren twee fietsen bij de receptie. Na het ontbijt stappen we op de fiets richting Playa del Inglés. De bijeenkomst is in Gambrinus in het winkelcentrum (centro comercial) Plaza. Als we naar Plaza toe fietsen, komen we na een flinke klim nog langs een punt waar we prachtig uitzicht hebben over het gebied rond Jardín Dorado.

Uitzicht over Maspalomas
Uitzicht over Maspalomas (deel waar Jardín Dorado ook is)

Na een stuk fietsen komen we aan bij Plaza en het aangrenzende winkelcentrum Kasbah. We vinden eerst een pinautomaat en even later ook het restaurant Gambrinus. Hier is Ilse ook weer, en verder nog één andere vrouw. Nadat Ilse wat heeft verteld over de omgeving boeken we twee excursies: een excursie naar het noordelijke deel van het eiland en een VIP trip, een excursie in kleine busjes naar minder toeristische plaatsen in het midden van het eiland. Hierna fietsen we door naar het strand van Playa del Inglés.

We fietsen naar het einde van de kleine boulevard en zetten daar de fiets neer. We kunnen nog een stuk verder lopen over de wandelpromenade en hebben daar een mooi uitzicht over de Duinen van Maspalomas. Nadat we terug zijn gelopen, drinken we wat bij de Ierse pub op de boulevard, Ryan's Irish Beach Bar. Vervolgens lopen we over de boulevard en als we alles gezien hebben, fietsen we weer terug richting Jardín Dorado. Onderweg stoppen we nog een keer bij een uitzichtspunt en kunnen daar een mooie foto van Jardín Dorado maken. Voordat we naar de bungalow terugkeren, fietsen we nog langs het winkelcentrum bij ons in de buurt: Faro 2, om daar even rond te kijken.

Bij de poolbar van Jardín Dorado eten we een hamburger, en vervolgens gaan we nog even zonnen bij het zwembad. 's Avonds gaan we naar Faro 2 om een hapje te eten bij het Tex-Mex restaurant in het midden van dit cirkelvormige winkelcentrum: Lucky Luke. Het eten is lekker en wordt bovendien in een hoog tempo geserveerd, waardoor we na een uur alweer op weg naar huis zijn. We duiken vroeg in bed, want morgen gaan we op excursie.

Maandag 24 april 2006

Zon We staan vandaag vroeg op voor de excursie Dorpen van het Noorden naar het noorden van het eiland. Als we instappen, blijkt dat wij de eerste excursie-gangers zijn die worden opgehaald. De mensen die na ons worden opgehaald, hebben allemaal toch een wat hogere leeftijd, behalve één ander stel. Als iedereen opgehaald is, heet de reisleidster Francien ons hartelijk welkom en gaan we op weg naar het noorden van Gran Canaria.

De eerste stop van de excursie is nog niet heel erg noordelijk. Het is het stadje Ingenio dat meer in het oosten dan in het noorden van het eiland ligt. In Ingenio wandelen we langs de kerk en een paar fonteinen naar het 'balkon' van Ingenio, een plaats waar je een mooi uitzicht over een deel van het stadje hebt. Nadat we bij een paar oude dametjes naar borduurwerk hebben gekeken, lopen we terug naar de bus, die ons vervolgens een paar straten verder brengt voor het ontbijt. In een zaaltje krijgen we een broodje met ham en kaas en koffie of thee, en maken Ellen en ik kennis met het andere jonge stel van de excursie: Dennis en Annelies. Na het ontbijt stappen we weer in de bus om naar het noorden door te rijden.

Kerk in Arucas
De donkere kerk van Arucas
Marijn op het strand van Puerto de las Nieves
Marijn op het strand van Puerto de las Nieves

De tweede stop is bij de kerk in Arucas, zodat we een paar foto's kunnen maken van de sombere kerk Iglesia de San Juan Bautista. Na de korte stop rijden we door naar de plaatselijke rum-fabriek Arehucas. De rondleiding gaat in een noodvaart door de fabriek, die helaas op dit moment niet in bedrijf is. We komen dus al zeer snel toe aan de produktconfrontatie. Nadat we een paar drankjes hebben geprobeerd, koop ik een fles Licor de Triple Seco (sinaasappellikeur, 1 liter, 24%) voor slechts vijf euro.

De derde stop is het bedevaartsplaatsje Teror. We maken een wandeling door dit kleine stadje, waar vooral de pijnboomhouten balkons in het oog springen. We lopen langs het kerkplein met het kerkje en een hele oude laurierboom. Voordat we weer in de bus stappen, lopen we nog een souvenierswinkeltje binnen.

De vierde stop van de excursie is in Firgas, de plaats waar bijna al het bronwater van het eiland vandaan komt. Bovendien staan er in Firgas bont betegelde bankjes met daarboven de wapens van de 21 gemeenten van Gran Canaria. En iets verder in hetzelfde straatje zijn alle Canarische eilanden in relief terug te vinden met daarbij een op tegels gemaakte schildering die een impressie van het desbetreffende eiland zou moeten geven. De bontgekleurde bankjes waren nog wel grappig, maar de eilanden in relief gaven mij alleen de indruk dat het niet makkelijk zou zijn om te verhuizen als je in die straat woont. Via een oude watermolen en het bijbehorende souvenierswinkeltje liepen we weer terug naar de bus.

Dedo de Dios
Volgens de reisgids staat in het plaatsje Puerto de las Nieves de Vinger van God (Dedo de Dios). Dedo de Dios is een hoge, dunne rots die recht uit zee steekt.
Dedo de Dios
Helaas is de Dedo de Dios versplinterd in een verwoestende storm op 28 november 2005, en is alleen de rots waaruit deze vinger omhoog stak nog zichtbaar. Hier staat de foto uit de Marco Polo reisgids, de kale rots is te zien op de foto van het strand van Puerto de las Nieves (aan de rechterkant van de foto).

De vijfde stop is in het plaatsje Puerto de las Nieves. Dit dorpje staat in het teken van de Dedo de Dios, de vinger van God, dis helaas in een storm door de zee versplinterd is. Hoewel de vinger er niet meer is, staan de bordjes en de toeristische informatie nog steeds in het dorp, en ook het restaurant waar we gaan lunchen is naar de vinger genoemd. Het eten in het restaurant heeft niet onder de ondergang van de vinger geleden, en het is erg goed, zeker voor een lunch tijdens een excursie. Na de lunch lopen we over de pier naar de plaats waar de Dedo de Dios stond. Daar zijn ook nog drie meisjes op zoek naar de Dedo de Dios, totdat ze tot hun teleurstelling van Dennis en Annelies horen dat deze verdwenen is.

Ellen en de kust van Las Palmas
Ellen en de kust bij Las Palmas

De zesde en laatste stop is bij het auditorium van Alfredo Kraus, een groot gebouw aan de rand van Las Palmas. Het vreemde gebouw en het aangrenzende beeld van Alfredo Kraus zijn leuk om te zien. Nadat we ook nog kort door het aangrenzende winkelcentrum hebben gelopen, keren we met de bus terug naar het zonnige zuiden.

Thuis aangekomen hebben we eigenlijk nog weinig honger na de goede lunch in Puerto de las Nieves. Na het zonnen (maar niet zwemmen) belsuiten we wat brood te eten en wat sangria te drinken en gaan we vroeg naar bed, zodat we de volgende dag het centrum van Las Palmas kunnen bekijken.

Dinsdag 25 april 2006

Zon en wolk Na het ontbijt lopen we naar de bushalte vlakbij Jardín Dorado en pakken daar een bijna lege bus 30 naar het busstation San Telmo in het centrum van Las Palmas. Na ruim een uur (waarbij een groot deel van de tijd in Playa del Inglés is doorgebracht) komen we met een volle bus aan in Las Palmas.

We lopen eerst door een winkelstraat naar het oude centrum van de hoofdstad van Gran Canaria. Onderweg drinken we wat bij een vreemd ingericht maar wel leuk café. Van de kathedraal Catedral de Santa Ana lijkt alleen de toren open, dus we gaan met het gammele liftje naar boven. Het liftje gaat niet helemaal tot de top, maar tot het balkon tussen de twee torens in. Met een trap kunnen we vervolgens de top van de toren bereiken, waar via een zeer smalle omloop om de hele toren heengelopen kan worden. Het uitzicht over Las Palmas is zeer fraai: de vierkante woningen geven dankzij alle verschillende kleuren een heel afwisselend beeld. Als we uiteindelijk naar beneden willen lopen, blijkt dat de verlichting op de trap uit is, en het wordt al snel te donker om verder te lopen. We gaan dus ook weer met het gammele liftje naar beneden.

Uitzicht over Las Palmas
Uitzicht over Las Palmas vanaf de kathedraal

Om de hoek van de kerk is het kerkmuseum, en als we daar binnen zijn, blijkt de kathedraal wel toegankelijk te zijn vanuit het museum. We lopen dus eerst door de hoge kathedraal heen. De ramen van deze kathedraal zijn klein, maar een aantal zijn wel erg mooi. Hierna lopen we door het museum, waar vooral veel portretten hangen van overleden geestelijken.

Na het kerkmuseum bezoeken we het nabij gelegen Columbushuis. Columbus heeft vaak een tussenstop gemaakt op de Canarische Eilanden bij zijn tochten naar de Nieuwe Wereld, en in dit huis zijn oude kaarten en navigatiemiddelen tentoongesteld. In de kelder vinden we, naast een hele meute schoolkinderen, kunstwerken van oude stammen zoals de Maya's. Op de eerste verdieping hangt nog een kleine collectie schilderijen, maar het gebouw zelf is zeker zo leuk als de tentoongestelde zaken.

Na het Columbushuis lopen we door naar het derde museum dat we willen bezoeken: el museo Canario. Dit museum gaat over de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria. Op de begane grond is te zien hoe deze mensen hier vroeger hebben geleefd. Op de eerste verdieping is een hoop aardewerk, een paar skeletten en een zeer grote collectie schedels te zien.

Na het laatste museumbezoek lopen we nog wat rond totdat we het restaurant Madrid tegenkomen. We besluiten hier wat te gaan eten, en lopen na het eten terug naar San Telmo om daar de bus naar Maspalomas te nemen. We komen in de snelbus terecht, maar als de bus zich door Playa del Inglés heen worstelt en slechts een enkele halte overslaat, vragen we ons af wat er zo snel is aan deze bus. Dat blijkt echter al snel als we in Maspalomas aankomen, want daar rijdt de bus heel snel de halte voorbij waar we hadden willen uitstappen, en uiteindelijk moeten we een kwartiertje teruglopen.

Nadat we nog even bij het zwembad hebben gelegen, gaan we eten bij het restaurant tegenover Jardín Dorado: Sonnenland. We kunnen daar heerlijk op het terras zitten, en het eten smaakt ook goed.

Woensdag 26 april 2006

Zon en Wolken Vandaag kopen we een kaartje bij de receptie voor de bus naar het strand van Maspalomas. De grote bus rijdt eerst nog langs enkele andere apartementencomplexen en vervolgens door naar het strand nabij de vuurtoren van Maspalomas. Een man spreekt ons aan om iets te vertellen over Anfi Beach, een wit strand van geïmporteerd zand in de buurt van Puerto de Rico waar we een dagje kunnen doorbrengen. De reden dat hij dit gratis kan aanbieden is dat we eerst een rondleiding door het complex krijgen. We verwachten dat er een produkt-demonstratie aan vast zit, maar de man verzekert ons dat de enige reden is dat ze hopen dat we er terugkomen als betalende klant. We maken een afspraak om er vrijdag naar toe te gaan, want dan hebben we toch nog niets gepland.

We wandelen verder langs de kust richting vuurtoren en verder langs de rotsachtige kust. We drinken wat bij een Ierse bar met de naam The 19th Hole en uitzicht over de zee, en lopen weer terug richting vuurtoren. Als we vlakbij het punt zijn waar de bus is gestopt, lopen we verder over het strand.

De duinen van Maspalomas
De duinen van Maspalomas

We lopen door de branding naar de Duinen van Maspalomas, een woestijnachtig natuurgebied tussen Playa del Inglés en Maspalomas, dat anderhalve kilometer landinwaarts doorloopt (tot vlak bij ons appartement). De duinen zijn erg zanderig en best indrukwekkend. Het is er echter niet rustig, want overal staan voetsporen en we komen regelmatig mensen tegen, soms zelfs helemaal naakt, want tussen Playa del Ingés en Maspalomas is een naaktstrand. Als we een stuk door de duinen hebben gelopen, komen we weer bij het strand uit en lopen we de rest van het stuk naar Playa del Inglés langs en door de oceaan.

Als we na een vermoeiende en warme wandeling uiteindelijk bij Playa del Inglés aankomen, gaan we eerst wat drinken en een hapje eten bij Ryan's Irish Beach Bar. De hamburger die ze daar serveren smaakt voortreffelijk. We nemen vervolgens een taxi terug en brengen het resterende stukje dag door bij het zwembad.

's Avonds gaan we met de taxi naar Maspalomas (we hadden binnen twee minuten een taxi te pakken) om in de buurt van The 19th Hole een restaurantje te zoeken. Uiteindelijk komen we uit bij het restaurant Casa Lola, waar een redelijk goed Nederlands-sprekende, artistieke, kale man ons aan een tafeltje helpt. Het eten smaakt goed, en het uitzicht over de oceaan is ook erg mooi.

Donderdag 27 april 2006

Zon en Wolken We staan vroeg op, want vandaag hebben we de VIP trip geboekt, een excursie in kleine busjes over het eiland. Na ruim een uur wachten komt er een man in een jeep langs, die zegt dat de VIP trip vandaag niet door gaat, omdat het busje kapot is. De VIP trip is verplaatst naar vrijdag. Vanuit onze bungalow bellen we Ilse van Hotelplan om de VIP trip af te zeggen (want vrijdag is onze relax-dag) en om een auto te huren (om zelf het midden van het eiland te bekijken). Ilse regelt dat allemaal heel snel en een half uur later worden we opgehaald door iemand van Hertz. Op het kantoortje van Hertz vullen we de papieren in en eindelijk, het loopt al tegen de middag, kunnen we op pad.

De weg met haarspeldbochten
De weg (GC-210) met haarspeldbochten

We rijden via Puerto de Rico en Mogán richting San Nocolas de Tolentino. Voordat we bij San Nicolas komen, drinken we nog wat bij een rustig restaurantje in de bergen. Vanaf San Nicolas de Tolentino rijden we over de GC-210 naar Artenara in de bergen van Gran Canaria. De weg is erg spannend en het uitzicht is op sommige punten erg mooi. Het is er erg rustig en niet erg toeristisch, en dat komt goed uit, want de weg is zo smal dat er vaak geen twee auto's naast elkaar kunnen rijden.

In Artenara bekijken we eerst de kerk op het pleintje en drinken vervolgens wat bij het café dat er tegenover ligt. Daarna lopen we naar het kerkje dat in de rots uitgehakt is: Virgen de las Cuevita. Dit kleine schattige kerkje is volledig in een grot gevestigd, en van de buitenkant is alleen de deur en een klok zichtbaar.

Windmolen in de bergen
Windmolen in de bergen langs de GC-210
Roque Nublo
Roque Nublo

Nadat we in Artenara zijn geweest, rijden we door naar een kruispunt in de bergen, Cruz de Tejeda. Er is hier niet erg veel te doen (behalve voor de kippen die overal los rondlopen) en we rijden snel weer verder. Onderweg hebben we op een bordje gezien dat er een grot in de buurt is, en die willen we wel gaan bekijken. Als we de grot uiteindelijk gevonden hebben, blijkt deze echter dicht te zijn. We rijden door langs Tejeda, waar we nog even van het uitzicht genieten, naar Roque Bentaiga. Roque Bentaiga is een karakteristieke rotspunt, en aan de voet van deze rots zijn resten van een oude heilige plek gevonden. Als we aankomen bij het bezoekerscentrum, blijkt dat deze bijna dicht gaat, dus we hebben het bezoekerscentrum nog wel gezien, maar niet de resten van de heilige plek.

Na Roque Bentaiga rijden we door naar Roque Nublo (wolkenrots), een rotspunt die nog hoger staat en nog grilliger uitsteekt dan Roque Bentaiga. Volgens de Marco polo reisgids kunnen we er in een kwartier naartoe lopen, maar als ik de afstand (en het hoogteverschil) vanaf de parkeerplaats zo bekijk, denk ik dat 15 minuten de recordtijd is. Als we via een mooi paadje tussen de pijnbomen naar Roque Nublo lopen, horen we al van andere wandelaars dat de wandeling eerder een half uur duurt dan een kwartier. Als we bij de rots aankomen, blijkt het wel de moeite waard te zijn, want het uitzicht is prachtig en ook de grillige rots ziet er geweldig uit in de avondzon. Na de wandeling terug, die dankzij losse stenen op het pad en enkele moeilijke passages even lang duurt als de klim, komen we uiteindelijk weer bij de parkeerplaats aan. We drinken nog wat voordat we weer verder rijden.

Omdat het al laat begint te worden, slaan we Pico de las Nieves (het hoogste punt van Gran Canaria) over en rijden we door naar Caldera de Bandama en Pico de Bandama, de grootste krater van het eiland en de aangrenzende berg die een mooi uitzicht over deze krater geeft. Door het late tijdstip ligt een groot deel van de krater al in de schaduw. Bovendien is het redelijk mistig in het noorden van Gran Canaria, maar ondanks dat is het een mooi uitzicht. We rijden via de snelweg terug naar Maspalomas.

We gaan vandaag een hapje eten bij Gambrinus in centro comercial Plaza in Playa del Inglés. Binnen een minuut hebben we een taxi en al snel zitten we in het bijna-lege restaurant. Het eten is lekker en voldaan keren we weer met de taxi terug. Er is live-muziek bij de poolbar, dus we besluiten om daar nog iets te drinken. De muziek valt tegen (een man met een keyboard en een trekzak), maar we hebben wel plezier met een potje poolbiljart.

Vrijdag 28 april 2006

Zon en Wolken Voordat we naar Anfi Beach gaan, krijgen we ons excursiegeld terug van Ilse, die de vorige dag alles zo snel had geregeld. Daarnaast rekenen we vast de telefoonkosten af bij de receptie, want morgen vertrekken we weer heen vroeg naar huis. De telefoonkosten zijn zeer redelijk: 32 eurocent.

Anfi
Anfi is een time-sharing concept waarbij de klanten lid worden van Anfi, met een looptijd van 99 jaar. Dit lidmaatschap is overerfbaar, en mogelijk zelfs te verkopen. Dit lidmaatschap biedt minimaal dat je één week per jaar in een vier-persoons kamer op het Anfi complex mag verblijven. Als je zelf niet wil gaan, kun je die week verhuren, of ruilen met iemand die in een ander complex in een ander land een kamer tot zijn beschikking heeft. Er is een overkoepelende organisatie waarbij dit soort time-sharing verblijven zijn aangesloten en die dit onderlinge ruilen faciliteert.
Anfi Beach
De verkoper wilde niet vertellen wat het lidmaatschap kost, maar zoeken op internet leverde een bedrag van zo'n € 12.000,- op. Daarnaast betaalt ieder lid jaarlijkse onderhoudskosten van (op dit moment) € 650,-.

We gaan met de taxi naar Anfi Beach (de taxi wordt door Anfi Beach betaald). Als we daar aankomen, blijkt dat Anfi een time-sharing concept is, waarbij leden van Anfi een week per jaar een kamer in het Anfi resort (bestaand uit vier gebouwen) kopen. We worden rondgeleid door een Belg, en er loopt een Nederlander mee, Gerard, die daar voor de eerste dag werkt en toevallig ook uit Arnhem komt. Na een korte rondleiding over het terrein, dat er inderdaad mooi uitziet, krijgen we een nietszeggend reclame-filmpje te zien. Daarna wordt het concept uitgelegd, maar de verkoper wil ons niet vertellen wat het lidmaatschap kost voordat we de kamers hebben gezien. Ellen en ik hebben echter wel genoeg gezien van het complex, en we geven aan verder geen interesse te hebben. De verkoper maakt een erg teleurgestelde indruk en hij geeft Gerard de opdracht ons weer in een taxi te helpen. Onderweg naar de uitgang krijgen we nog een tas met twee badhanddoeken en twee petjes mee, en daarna worden we weer op een taxi naar Maspalomas gezet (de taxi wordt weer door Anfi betaald). Hoewel we dus niet in Anfi Beach hebben kunnen zwemmen, wat wel jammer was want het strand zag er best mooi uit), was het toch wel een aparte ervaring.

De rest van de dag brengen we door bij het zwembad, waar Ellen en ik allebei flink wat kleur hebben gekregen (en vooral de roodtinten waren hier goed vertegenwoordigd). 's Avonds zijn we met de taxi naar Maspalomas gegaan, want daar staat een restaurantje dat volgens de Marco Polo reisgids wel een aanrader is. We moeten even zoeken, maar uiteindelijk vinden we restaurant El Velero, Casa Antonio, en het eten is daar inderdaad erg lekker. Bovendien is het restaurant zelf leuk aangekleed en hebben we een mooi uitzicht over het strand en de oceaan. Na het eten rijden we weer terug naar de bungalow in een taxi met kleine televisieschermpjes in de hoofdsteunen. Op deze schermpjes wordt continu reclame getoond, waaronder reclame voor Anfi. We gaan vroeg naar bed, want de volgende morgen moeten we weer heel vroeg op.

Zwembad en bar
Het zwembad en de bar van Jardín Dorado
Zaterdag 29 april 2006

Zon De laatste dag moeten we al om half zes opstaan, want rond half zeven worden we opgehaald voor de transfer naar het vliegveld. Na het inchecken lopen we nog wat rond op het kleine vliegveld van Gran Canaria, maar al snel kunnen we het vliegtuig in. Ook de vlucht naar huis verloopt voorspoedig (maar zeker niet rustig, want het vliegtuig zit weer vol met huilende kinderen) en rond half drie (Nederlandse tijd) landen we op Schiphol. In tegenstelling tot onze vorige reis naar Mexico gaat het ook heel snel met de bagage. Vijf minuten nadat we bij de bagageband aankomen, lopen we er al weer weg met onze koffers. Ondanks Koninginnedag is het rustig in de trein, en rond een uur of vijf zijn we weer thuis.